Η λεηλασία συνεχίζεται...

Περισσότεροι από 60 ναυτικοί είχαν προσπαθήσει να λάβουν ή είχαν λάβει, με πλαστά πιστοποιητικά, σύνταξη γήρατος και βοηθήματα από το ΝΑΤ, σύμφωνα με έρευνα του Λιμενικού. Στη Χίο, 364 επιδόματα τυφλότητας τέθηκαν στο μικροσκόπιο του κλιμακίου του ΙΚΑ, ύστερα από καταγγελίες αλλά και τη διαπίστωση του πολύ υψηλού ποσοστού επιδομάτων τυφλότητας στο νησί. Την έγκριση των επιδομάτων αυτών με «κοινωνικά κριτήρια» ομολόγησε μάλιστα στη διαδικτυακή πύλη www.politischios. gr της τοπικής εφημερίδας «Πολίτης» η οφθαλμίατρος του Σκυλίτσειου Νοσοκομείου Χίου, που υπέγραφε τα πιστοποιητικά. Σημειώνοντας παράλληλα τις πιέσεις που δεχόταν από αιρετούς, βουλευτές και υποψήφιους βουλευτές για να εγκρίνει επιδόματα τυφλότητας σε εν δυνάμει ψηφοφόρους. Ελεγχοι της Γ.Γ. Πληροφοριακών Συστημάτων έφεραν στο φως συνταξιούχους που δεν δηλώνουν τις συντάξεις τους ή δηλώνουν συντάξεις μικρότερες από τις πραγματικές, περισσότερες αναπηρικές συντάξεις από τους αναπήρους κ.ο.κ. Διευθυντής δημοτικής αστυνομίας έβαζε βενζίνη με χρήματα του δήμου, όχι σε δημοτική μοτοσικλέτα, αλλά στη δική του...
Η δημόσια περιουσία δεν έχει εμπεδωθεί ως κοινό κτήμα στις συνειδήσεις αρκετών, ούτε σε τούτες τις δύσκολες ώρες. Ακόμη κάποιοι κλέβουν. Αλλά ποιον; Εν τέλει τον αγωνιζόμενο φορολογούμενο, που χρόνια τώρα επιτήδειοι και ιθύνοντες αρμέγουν και κουρεύουν.
Το Δημόσιο αποτελεί και σήμερα την ευκαιριακή λύση του βιοτικού προβλήματος, ευκαιρία για λαφυραγωγία· η διαχείριση των κοινών σημαίνει ακόμη ασφαλή εισοδήματα. Είναι η σκοτεινή πίσω όψη της φιλότιμης τίμιας Ελλάδας. Ολοι θέλουμε διακαώς να πιστεύουμε ότι δεν υφίσταται πλέον, και το πλήγμα είναι βαρύ όταν αποδεικνύεται ότι στο βάθος δεν έχουν αλλάξει πολλά, ότι η διαφθορά, στις οδυνηρές ημέρες του διασυρμού και της ανέχειας, δεν έπεσε σαν νεκρό λέπι από ένα υγιές σώμα, αλλά ακόμη το διαβρώνει, το κονιορτοποιεί.
Ακόμη, υπάλληλοι κατέχοντες εξουσία θεωρούν την υπηρεσία «μαγαζάκι» τους. Επωφελούνται από τη διαφθορά για να αυξήσουν τα προνόμιά τους. Εθισμένοι στην παρασκηνιακή συναλλαγή και τις δολιχοδρομίες, ως ενεργούμενοι των ισχυρών, ορισμένοι αυτονομούνται κι ασκούν τη δημόσια εξουσία προς ίδιον όφελος, στήνοντας τη δική τους «μηχανή» υπό το ανεκτικό βλέμμα των ανωτέρων τους, με παροιμιώδη κυνισμό και τη βεβαιότητα του μη ελέγχου, και πελάτες τους πολίτες, οι οποίοι αναγκάζονται να «λαδώσουν» για την παροχή νόμιμων υπηρεσιών.
Πώς μπορεί η ελληνική κρατική μηχανή να εξυγιανθεί; Η ομερτά μεταξύ των υπαλλήλων δεν βοηθά στη συλλογή πειστηρίων, αλλά και τα αρμόδια όργανα, παρά την αυστηρότερη νομοθεσία, δεν τιμωρούν, καθώς τα μέλη τους είναι από τα σπλάχνα του ίδιου άρρωστου σώματος. Αρα; Μια πρόταση είναι να δημιουργηθεί ένα μικρό υγιές ευέλικτο Δημόσιο έξω από το υπάρχον (Βαρουφάκης), μια άλλη να γίνει πλήρης και ριζική ανακατανομή καθηκόντων στο προσωπικό του Δημοσίου, μετά το «κόσκινο» της αξιολόγησης... Αναζητείται βούληση. Εως τότε, αν οι τραγωδίες αποτραπούν, θα είναι από σύμπτωση.