Από τον Μάιο του 2010, όταν η Αθήνα επέλεξε χωρίς να αναζητήσει
άλλους τρόπους επιβίωσης- τον σκληρό μηχανισμό του ΔΝΤ και της
Ευρωπαϊκής Ενωσης, γίνεται πολύς λόγος για ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας
από τη Ζώνη του Ευρώ. Ξεκίνησε ως «απειλή» τότε, για να φτάσουν, 27
μήνες μετά, να ομιλούν περί μίας πραγματικότητας την οποία καθορίζουν να
επιτευχθεί μέχρι το τέλος του χρόνου.
Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι και δεν πρόκειται για «εκβιασμό» που στοχεύει να εξαναγκάσει την παρούσα ελληνική κυβέρνηση να λάβει τα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές για να συνεχίσουν την οικονομική βοήθεια προς τη χώρα μας. Οι Ευρωπαίοι, που αποδεικνύονται περισσότερο άκαμπτοι από τους αξιωματούχους του ΔΝΤ, φαίνεται πως έχουν λάβει τις αποφάσεις τους, οι οποίες εάν υλοποιηθούν θα αποδειχθούν καταστροφικές για την Ελλάδα. Η πολυδιαφημισμένη κοινοτική αλληλεγγύη είναι ουτοπία και όσοι πιστεύουν πως η ΕΕ είναι ένα «απάνεμο λιμάνι» για τις μικρές και φτωχές χώρες πλανώνται πλάνην οικτράν. Εχουμε φτάσει στο σημείο, συγκρίνοντας τους γραφειοκράτες της ΕΕ με τους αξιωματούχους του ΔΝΤ, να θεωρούμε τους τελευταίους... αγγελούδια.
Είναι η αλήθεια ?και ουδείς στις Βρυξέλλες δύναται να την αμφισβητήσει- πως εάν δεν πάλευε την ελληνική υπόθεση το Ταμείο, οι Ευρωπαίοι θα μας είχαν ρίξει στα Τάρταρα.
Ο πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί από τον περασμένο Δεκέμβριο πως οι Ευρωπαίοι είναι αντίπαλοι στον αγώνα της Ελλάδας για σωτηρία της οικονομίας. Αντίθετα, οι αξιωματούχοι του Ταμείου δείχνουν αποφασισμένοι να τον εξυπηρετήσουν, τόσο στο αίτημα για επιμήκυνση και ελάφρυνση των μέτρων όσο και στην ανάγκη για «κούρεμα» του χρέους, που κατέχει η ΕΚΤ, οι χώρες της Ευρωζώνης και οι κεντρικές τους τράπεζες.
Οι διαρροές ότι το ΔΝΤ σπρώχνει την Ελλάδα σε έξοδο από την Ευρωζώνη δεν έχουν ίχνος αλήθειας. Είναι οι Ευρωπαίοι αυτοί που θα εκβιάσουν την ελληνική αποχώρηση. Για αυτόν τον λόγο, ο πρωθυπουργός πρέπει να πάει στο Βερολίνο όχι επαιτώντας, αλλά απαιτώντας πραγματική αλληλεγγύη και τερματισμό αυτής της απαράδεκτης τακτικής και πρακτικής έναντι της Ελλάδας.
Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι και δεν πρόκειται για «εκβιασμό» που στοχεύει να εξαναγκάσει την παρούσα ελληνική κυβέρνηση να λάβει τα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές για να συνεχίσουν την οικονομική βοήθεια προς τη χώρα μας. Οι Ευρωπαίοι, που αποδεικνύονται περισσότερο άκαμπτοι από τους αξιωματούχους του ΔΝΤ, φαίνεται πως έχουν λάβει τις αποφάσεις τους, οι οποίες εάν υλοποιηθούν θα αποδειχθούν καταστροφικές για την Ελλάδα. Η πολυδιαφημισμένη κοινοτική αλληλεγγύη είναι ουτοπία και όσοι πιστεύουν πως η ΕΕ είναι ένα «απάνεμο λιμάνι» για τις μικρές και φτωχές χώρες πλανώνται πλάνην οικτράν. Εχουμε φτάσει στο σημείο, συγκρίνοντας τους γραφειοκράτες της ΕΕ με τους αξιωματούχους του ΔΝΤ, να θεωρούμε τους τελευταίους... αγγελούδια.
Είναι η αλήθεια ?και ουδείς στις Βρυξέλλες δύναται να την αμφισβητήσει- πως εάν δεν πάλευε την ελληνική υπόθεση το Ταμείο, οι Ευρωπαίοι θα μας είχαν ρίξει στα Τάρταρα.
Ο πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί από τον περασμένο Δεκέμβριο πως οι Ευρωπαίοι είναι αντίπαλοι στον αγώνα της Ελλάδας για σωτηρία της οικονομίας. Αντίθετα, οι αξιωματούχοι του Ταμείου δείχνουν αποφασισμένοι να τον εξυπηρετήσουν, τόσο στο αίτημα για επιμήκυνση και ελάφρυνση των μέτρων όσο και στην ανάγκη για «κούρεμα» του χρέους, που κατέχει η ΕΚΤ, οι χώρες της Ευρωζώνης και οι κεντρικές τους τράπεζες.
Οι διαρροές ότι το ΔΝΤ σπρώχνει την Ελλάδα σε έξοδο από την Ευρωζώνη δεν έχουν ίχνος αλήθειας. Είναι οι Ευρωπαίοι αυτοί που θα εκβιάσουν την ελληνική αποχώρηση. Για αυτόν τον λόγο, ο πρωθυπουργός πρέπει να πάει στο Βερολίνο όχι επαιτώντας, αλλά απαιτώντας πραγματική αλληλεγγύη και τερματισμό αυτής της απαράδεκτης τακτικής και πρακτικής έναντι της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου