Παλιό και όμως επίκαιρο...

Ποιός είδε κράτος λιγοστό, σ' όλη τη γη μοναδικό
εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς, νά 'χει επτά πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα;
Να 'χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε, τον κλέφτη να γυρεύουνε;
*************************************************
Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.
*************************************************
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρεύτηκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγίνηκαν
δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.
*************************************************
Χαρά στους χασομέρηδες, χαρά στους αρλεκίνους,
σκλάβος ξανάσκυψε ο Ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
*************************************************
Γι' αυτό το κράτος που τιμά τα ξέστρωτα γαιδούρια,
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια.
*************************************************
Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη......
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.