Επικίνδυνες εξελίξεις στη Συρία!

Tα πολεμικά επεισόδια στα σύνορα Συρίας και Τουρκίας είναι άκρως επικίνδυνη εξέλιξη. Το προχτεσινό περιστατικό, όπου όλμος που εκτοξεύτηκε, άγνωστο από ποιον, από το συριακό έδαφος και έπληξε σπίτι σε τουρκικό χωριό, σκοτώνοντας τη μητέρα και τα 4 παιδιά της, ήταν η αφορμή που καιρό ζητούσαν τόσο η Τουρκία όσο και οι άλλοι , που κλιμακώνουν εδώ και πολύ καιρό την επέμβασή τους στα εσωτερικά της Συρίας με αιχμή του δόρατος τους αντικαθεστωτικούς που εξοπλίζουν και ενισχύουν. Η Τουρκία έπληξε με πυροβολικό στόχους στη Συρία, προξενώντας δεκάδες νεκρούς στρατιώτες, ενώ το τουρκικό Κοινοβούλιο έδωσε «πράσινο φως» για στρατιωτικές επιχειρήσεις. Τα δε σύνορά της αποτελούν προπύργια όπου ανασυγκροτούνται και εφοδιάζονται οι ένοπλοι Σύροι και άλλοι λεγόμενοι «ισλαμιστές μαχητές», που επιδιώκουν την πτώση του Ασαντ. Το ΝΑΤΟ και όλες οι κυβερνήσεις ιμπεριαλιστικών χωρών έσπευσαν να συμπαρασταθούν στην Τουρκία και να αξιοποιήσουν το περιστατικό για να εντείνουν τις πιέσεις.
Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν ότι η περίπτωση της προβοκάτσιας είναι πολύ πιθανή, καθώς το κίνητρο των δραστών της ρίψης του όλμου στο τουρκικό χωριό ήταν ακριβώς να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για να γενικευτεί η επέμβαση στη Συρία. Το πώς ακριβώς έγιναν τα γεγονότα μπορεί να αποκαλυφθεί στο μέλλον ή και να μη μαθευτεί ποτέ, ωστόσο αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η Συρία βρίσκεται στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που περιλαμβάνει και το Ιράν, τη γεωστρατηγικής σημασίας ευρεία Μέση Ανατολή και τον τεράστιο φυσικό και ενεργειακό της πλούτο.
 Απέναντι σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στη Συρία είναι η Ρωσία, που διαθέτει στρατιωτική βάση στο συριακό λιμάνι Ταρτούς, αλλά και η Κίνα, οι οποίες στηρίζουν το συριακό καθεστώς. Οι χώρες αυτές έχουν οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά συμφέροντα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Περσικού Κόλπου και της Κεντρικής Ασίας, που απειλούνται σε περίπτωση ανατροπής των καθεστώτων της Συρίας και του Ιράν. Γεγονός που αναδεικνύει ανάγλυφα τους κινδύνους ενός πιο γενικευμένου  πολέμου στην περιοχή.
Στην πράξη επιβεβαιώνεται ότι οι  επεμβάσεις και οι πόλεμοι είναι σύμφυτοι του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.