Δύο είναι οι μεγάλοι ηττημένοι των εκλογών της περασμένης Κυριακής. Η
Κεντροδεξιά που δημιούργησε μετά το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η
Κεντροαριστερά που συγκρότησε μετά τις εκλογές του 1977 ο Ανδρέας
Παπανδρέου.
Οι δύο αυτοί πολιτικοί σχηματισμοί κυριάρχησαν έκτοτε στην πολιτική ζωή της χώρας εναλλασσόμενοι στα έδρανα της εξουσίας. Αυτή η βεβαιότητα της εναλλαγής (υπομονή! Θα έλθει και η σειρά σας να κυβερνήσετε...) αλλοίωσε το νόημα των πολιτικών αγώνων. Τα δύο μεγάλα κόμματα έγιναν... γραφεία ευρέσεως εργασίας και κέντρα... επιχειρηματικών και άλλων εξυπηρετήσεων.
Η πολιτική ζωή εύκολα μεταβάλλεται σε τέλμα.
Και οι αναπόφευκτες κακοδιαχειρίσεις του δημοσίου χρήματος, από στελέχη που βάζουν το χέρι στο μέλι, οδηγούν σε αποτελέσματα όπως αυτά της περασμένης Κυριακής. Ομως τόσον ο χώρος της Κεντροδεξιάς όσον και ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν καταργούνται επειδή ορισμένοι ψήφισαν από οργή διακατεχόμενοι ή επειδή άλλοι, πλήρως απογοητευμένοι, θέλησαν να γελοιογραφήσουν την πολιτική ζωή που εκτρέφει και φασιστικά υβρίδια.
Είναι προφανές ότι και οι δύο χώροι θα ανασυνταχθούν. Το ερώτημα είναι πότε και πώς, καθώς είναι πολλοί εκείνοι που διεκδικούν χώρο, ειδικά μέσα στα όρια της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Τον χώρο της Κεντροαριστεράς διεκδικεί πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα πολιτικό σχήμα που έως και τις τελευταίες εκλογές στα ψηφοδέλτιά του διευκρίνιζε ότι είναι συνασπισμός κομμάτων (για τον λόγο αυτό αν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε την πρωτιά στις εκλογές ΔΕΝ θα είχε το δώρο των πενήντα εδρών).
Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει με βεβαιότητα τι θα συμβεί τελικά στον χώρο της Κεντροαριστεράς όπου επί δεκαετίες «βασίλευε» το ΠΑΣΟΚ, τα λάθη του οποίου μάς έφεραν στη σημερινή αξιοθρήνητη κατάσταση.
Υπάρχει περίπτωση να καλύψει αυτόν τον χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα πολιτικό σχήμα με καταβολές και στελέχη που προέρχονται από διαμετρικά αντίθετους χώρους;
Υπό ορισμένες προϋποθέσεις ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μοιάζει με το ΠΑΣΟΚ του 1977, μετά τις εκλογές που το ανέδειξαν δεύτερο κόμμα.
Σήμερα ο χώρος της δημοκρατικής παράταξης, τραυματισμένος από τα βάρη της τελευταίας τριετίας, σχολάζει. Αλλά πιθανώς κυοφορεί...
Οι δύο αυτοί πολιτικοί σχηματισμοί κυριάρχησαν έκτοτε στην πολιτική ζωή της χώρας εναλλασσόμενοι στα έδρανα της εξουσίας. Αυτή η βεβαιότητα της εναλλαγής (υπομονή! Θα έλθει και η σειρά σας να κυβερνήσετε...) αλλοίωσε το νόημα των πολιτικών αγώνων. Τα δύο μεγάλα κόμματα έγιναν... γραφεία ευρέσεως εργασίας και κέντρα... επιχειρηματικών και άλλων εξυπηρετήσεων.
Η πολιτική ζωή εύκολα μεταβάλλεται σε τέλμα.
Και οι αναπόφευκτες κακοδιαχειρίσεις του δημοσίου χρήματος, από στελέχη που βάζουν το χέρι στο μέλι, οδηγούν σε αποτελέσματα όπως αυτά της περασμένης Κυριακής. Ομως τόσον ο χώρος της Κεντροδεξιάς όσον και ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν καταργούνται επειδή ορισμένοι ψήφισαν από οργή διακατεχόμενοι ή επειδή άλλοι, πλήρως απογοητευμένοι, θέλησαν να γελοιογραφήσουν την πολιτική ζωή που εκτρέφει και φασιστικά υβρίδια.
Είναι προφανές ότι και οι δύο χώροι θα ανασυνταχθούν. Το ερώτημα είναι πότε και πώς, καθώς είναι πολλοί εκείνοι που διεκδικούν χώρο, ειδικά μέσα στα όρια της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Τον χώρο της Κεντροαριστεράς διεκδικεί πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα πολιτικό σχήμα που έως και τις τελευταίες εκλογές στα ψηφοδέλτιά του διευκρίνιζε ότι είναι συνασπισμός κομμάτων (για τον λόγο αυτό αν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε την πρωτιά στις εκλογές ΔΕΝ θα είχε το δώρο των πενήντα εδρών).
Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει με βεβαιότητα τι θα συμβεί τελικά στον χώρο της Κεντροαριστεράς όπου επί δεκαετίες «βασίλευε» το ΠΑΣΟΚ, τα λάθη του οποίου μάς έφεραν στη σημερινή αξιοθρήνητη κατάσταση.
Υπάρχει περίπτωση να καλύψει αυτόν τον χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα πολιτικό σχήμα με καταβολές και στελέχη που προέρχονται από διαμετρικά αντίθετους χώρους;
Υπό ορισμένες προϋποθέσεις ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μοιάζει με το ΠΑΣΟΚ του 1977, μετά τις εκλογές που το ανέδειξαν δεύτερο κόμμα.
Σήμερα ο χώρος της δημοκρατικής παράταξης, τραυματισμένος από τα βάρη της τελευταίας τριετίας, σχολάζει. Αλλά πιθανώς κυοφορεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου