Στην Ελλάδα, η πληθυσμιακή κατανομή στην περιοχή του Έβρου έχει αλλάξει. Πριν από 30 χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της περιοχής κατοικούσε στα χωριά. Τώρα έχουν διογκωθεί πληθυσμιακά τα αστικά κέντρα της Αλεξανδρούπολης, της Ορεστιάδας και του Διδυμότειχου, ενώ τα χωριά έχουν σχεδόν ερημώσει. Οι κάτοικοι προτιμούν να κατοικούν σε αστικά κέντρα της περιοχής και πηγαίνουν στα χωράφια τους για να τα καλλιεργήσουν. Η βελτίωση του οδικού δικτύου επιτρέπει μετακινήσεις σε μεγάλες αποστάσεις, κάτι που πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν απαγορευτικό λόγω της ταλαιπωρίας και του χρόνου που απαιτούνταν.
Το ίδιο συμβαίναι και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Οι κάτοικοι έχουν συγκεντρωθεί εντός των μεγαλύτερων αστικών συγκροτημάτων.
Έτσι, έχουμε τα χωριά να είναι στάσιμα σε ό,τι αφορά την επέκταση και την ανοικοδόμηση, ενώ οι πόλεις επεκτείνονται σε πλάτος και ύψος.
Από στρατιωτικής πλευράς, τα αραιοκατοικημένα χωριά παρέχουν μεγαλύτερη δυνατότητα οχύρωσης, σε περίοδο κρίσης, καλά πεδία παρατήρησης και βολής στην περίμετρό τους και με τον τρόπο αυτό μπορούν να αποτελέσουν κέντρα αντίστασης.
Τα αστικά κέντρα, που προαναφέρθηκαν, μπορούν να αποτελέσουν από μόνα τους αμυντικές περιοχές με κέντρα εγκλωβισμού του αντιπάλου, με ζώνες καταστροφής εφόσον προ- σπαθήσει κανείς να εισέλθει σε αυτά, να συμβάλλουν στη συγκέντρωση εφοδίων, πυρομαχικών και να αποτελέσουν κέντρα διοικητικής μέριμνας (λογιστικής υποστήριξης) ενώ μπορούν να συγκεντρώσουν και να συντηρήσουν κατοίκους των χωριών της περιοχής, οι οποίοι θα μετακινηθούν προς τα εκεί για λόγους ασφάλειας.
Η παλαιά αντίληψη της άμυνας, που διαμορφώθηκε την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν χρησιμοποιούσε τους κατοικημένους τόπους. Ήταν περισσότερο γραμμική και δεν ενδιαφερόταν για το βάθος της τοποθεσίας.
Με την πάροδο του χρόνου έγινε αντιληπτό ότι δεν πρέπει να βλέπουμε μόνο τη μία διάσταση, και άρχισε η χρησιμοποίηση των περιοχών στο βάθος της αμυντικής περιοχής, συμπεριλαμβανομένων και των κατοικημένων περιοχών. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Οι κάτοικοι των ορεινών χωριών έχουν «κατεβεί» στα παράλια και έχει ενισχυθεί σημαντικά η ανοικοδόμηση της παράκτιας περιοχής. Σε πολλές περιπτώσεις, έχει διακοπεί η επικοινωνία των παραλίων με το εσωτερικό και έχουν κατασκευαστεί ξενοδοχειακά συγκροτήματα ή πολυτελείς κατοικίες με κατασκευές ισχυρές και υψηλούς φράκτες.
Η ορατότητα έχει εμποδιστεί και από τις δυο κατευθύνσεις. Ο αμυνόμενος διευκολύνεται από τις κατασκευές στην παραλία, με την προϋπόθεση ότι από τον καιρό της ειρήνης έχει μελετήσει τον τρόπο χρήσης τους ώστε να μην εγκλωβιστεί αλλά να έχει καλή οπτική παρατήρηση, πεδία βολής και προστασία από τις μεγαλύτερης αντοχής κατασκευές. Θα μπορούσε κάποιος να προβληματιστεί όσον αφορά το για ποιο λόγο στρατεύματα προσπαθούν να καταλάβουν πόλεις, αφού αυτό τους δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες και θα έπρεπε να τις αποφεύγουν και να κινούνται μακριά τους.
Οι λόγοι είναι απλοί: είτε δεν μπορούν να τις παρακάμψουν είτε αυτές αποτελούν ζωτικό χώρο με κέντρα διακυβέρνησης- διοίκησης, οικονομικούς και πολιτικούς στόχους, οι οποίοι τους αναγκάζουν να μπουν στο «στόμα του λύκου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου