Η Ελλάδα με νεκρή Βουλή

Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα του άκρατου κομματισμού, της αυτοδυναμίας, της ψηφοθηρίας, της ρεμούλας και της ήσσονος προσπάθειας -πνιγμένο μέσα στις ίδιες τις αμαρτίες του- αναζητούσε μια διέξοδο, προκειμένου να μην κατρακυλήσει στα Τάρταρα, να διασωθεί και να επιμηκύνει την παρουσία του στη δημόσια ζωή.
Και φαίνεται να πιστεύει ότι τη διέξοδο τη βρήκε στο πρόσωπο του κ. Λουκά Παπαδήμου.
Ετσι, ο κ. Παπαδήμος καλείται -έστω και προσωρινά- να διαχειριστεί τη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε στην ιστορία της η νεότερη Ελλάδα, με αποκλειστικούς σχεδόν συνεργάτες εκείνους που δημιούργησαν την κρίση - δηλαδή, με τα κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και στην καταρράκωση του κύρους της.
Και άλλες χώρες, φυσικά, έχουν αντιμετωπίσει, κατά καιρούς, παραπλήσιες κρίσεις. Όπως η Αργεντινή, η Τουρκία, η Ισλανδία, η Αλβανία και αρκετές ακόμη από τις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες. Καλό, όμως, είναι να θυμάται ο μεταβατικός πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος:
* Ότι η κρίση στην Αργεντινή ανέτρεψε συθέμελα το πολιτικό κατεστημένο, έφερε στην επιφάνεια νέες πολιτικές δυνάμεις και με αυτές η χώρα αυτή έκλεισε τις πληγές της και μπήκε σε δρόμο ανάταξης…
* Ότι, η κρίση στην Τουρκία ανέτρεψε το ογδοντάχρονο κεμαλικό κατεστημένο και με νέες πολιτικές δυνάμεις η γειτονική μας χώρα ξεκίνησε να οικοδομεί τη ζωή της και, ήδη, λογίζεται περιφερειακή δύναμη…
* Ότι, η κρίση στην Ισλανδία ανέτρεψε την κυβέρνηση, έστειλε στο δικαστήριο τον πρωθυπουργό και τόσο η Βουλή της όσο και ο λαός αρνήθηκαν να πληρώσουν τα χρέη για τα οποία ποτέ δεν ρωτήθηκαν…
* Ότι η Αλβανία και άλλες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες αντιμετώπισαν την κρίση τους όχι με τις δυνάμεις που τη δημιούργησαν, αλλά με νέες δυνάμεις - έστω και ανέτοιμες για τον καπιταλιστικό παράδεισο…
Εξαίρεση αποτελεί η Ελλάδα.
Οι υπεύθυνοι της κρίσης, όταν συνειδητοποίησαν ότι -εκτός από το λαό- βουλιάζουν και οι ίδιοι και όταν διαπίστωσαν ότι μια μονοκομματική κυβέρνηση δεν μπορεί να στραγγαλίσει μόνη της την κοινωνία, αναζήτησαν εναγωνίως συνενόχους.
Και τους βρήκαν, βεβαίως. Και το μόνο που τους έλειπε ήταν η κορυφή, ο πρώτος, ο οποίος θα έδινε κύρος στην αναξιοπιστία τους και την ψευδαίσθηση στο λαό ότι αρκεί ο ένας για να αποκαθάρει τους πολλούς.
Το εγχείρημα είναι αντίθετο και με τα ιστορικά δεδομένα και με τη διεθνή πρακτική.
Και εάν μεν το εγχείρημα αυτό το πλήρωναν οι «εταίροι» του κυβερνητικού σχήματος, λίγο το κακό. Το εγχείρημα, όμως, θα πληρωθεί από την παρούσα και την επομένη γενιά των Ελλήνων, θα πληρωθεί από γενιές αγέννητες της εποχής της λεηλασίας και θα πληρωθεί από την Ελλάδα.
Και είναι απολύτως σαφές ότι η ψήφος εμπιστοσύνης που έδωσε η νεκρή Βουλή στον κ. Λ. Παπαδήμο δεν ερμηνεύει και τη λαϊκή βούληση. Η οποία δεν εμπιστεύεται τους νεκρούς αντιπροσώπους της!