Η δηµοκρατία συγκροτεί θεσµούς µε συγκεκριµένο χαρακτήρα και αρµοδιότητες που υποβάλλουν συγκεκριµένα καθήκοντα και ευθύνες. Στη χώρα µας, παρότι υποτίθεται αναγνωρίζουµε τις παθογένειες της µεταπολίτευσης, εξακολουθούµε να παραδίδουµε τους θεσµούς στην ασυδοσία προσώπων και οµάδων που τους µεταχειρίζονται µε κυνική αδιαφορία για τον µόχθο που απαιτήθηκε για να δηµιουργηθούν καινα λειτουργήσουν. Ετσι, αυτόκλητοι εκπρόσωποι και διαµεσολαβητές αναλαµβάνουν ρόλους που οι ίδιοι σχεδίασανσ’ ένα έργο καρικατούρα καιπεριφέρονται, ως θίασος µπουλουκιού, από τα άθλια καταλύµατα που επιφυλάσσει η ελληνική κοινωνία στους µετανάστες, στα σαλόνια πολυτελών ανακαινισµένων νεοκλασικών µπροστά σε ένα κοινό – τους πολίτες και τους µετανάστες όχι µόνο της Νοµικής αλλά όλης της επικράτειας – που παρακολουθεί εµβρόντητο και παραγκωνισµένο στο περιθώριο της δηµόσιας ζωής.
Οι µετανάστες τηςΝοµικής ορθώς διεκδίκησαν την...
...προβολή που φέρνει µια θεαµατική ενέργεια για να φέρουν στο προσκήνιο τα προβλήµατά τους που πολλαπλασιάζονται από µια στρουθοκαµηλική και άτσαλη πολιτική του ελληνικού κράτους για το µεταναστευτικό. Οµως, οι υπεύθυνοι στην κυβέρνηση, στη δικαιοσύνη, στα κόµµατα, στις πρυτανικές αρχές, γιατί δεν κάνουν εγκαίρως ο καθένας, στον τοµέα του, το καθήκον του; Γιατί αποποιούνται τις ευθύνες που απορρέουν από τον ρόλο τους και κρύβονται πίσω από τις ευθύνες άλλων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου