Οχι στην κατασκευή κέντρων υποδοχής μεταναστών στον Εβρο!

Η υποβάθμιση της περιοχής μας έχει φτάσει στο ζενίθ. Πάτος. Πιο κάτω δεν έχει.



Πολλαπλά τα χτυπήματα που δεχόμαστε. Οικονομική κρίση, περικοπές μισθών, επιδομάτων, θέσεων εργασίας, θάνατος της αγοράς, συρρίκνωση του αγροτικού τομέα, φράχτης, κέντρα υποδοχής μεταναστών, συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, συρρίκνωση υπηρεσιών… Τώρα κλείνει και το εργοστάσιο Ζάχαρης. Μια χαρά…



Επιστρέφουμε ολοταχώς στη δεκαετία του ’70. Ένα σχολείο στην Ορεστιάδα κι ένα στο Διδυμότειχο. Ανεργία και μετανάστευση στις ευρωπαϊκές βιομηχανικές χώρες. Μόνο που τότε υπήρχε η προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον. Τώρα, το πρώτο που μας έκοψαν είναι η προοπτική.



Φταίει το ότι είμαστε όλοι λαμόγια; Φταίει ότι όλοι μαζί τα φάγαμε; Φταίει ότι ακόμα και τώρα κάποιοι, πιο λίγοι, τα τρώνε; Φταίει η πολιτική ανυπαρξία; Φταίνε οι επιλογές μας; Ότι και να φταίει, φως στο τούνελ δε φαίνεται. Ούτε καν σπίθα.



Μας έκοψαν και το χαμόγελο ρε παιδί μου. Όλοι νευριασμένοι είναι και σε κατάθλιψη. Δεν ξέρουμε τι πρώτα μας φταίει πια. Και βρήκαμε που να ξεσπάσουμε. Όλο μας το μένος το εκφράζουμε απέναντι στους μετανάστες. Βρήκαμε τι μας φταίει.



Για το 25% του μισθού μας που κόπηκε και για άλλο τόσο που θα κοπεί, βρήκαμε ποιος φταίει. Για τα μαγαζιά μας που κλείνουν, για τα σχολεία, το εργοστάσιο, τη φτώχια μας, βρήκαμε πως φταίει.



Πάλι σε λάθος δρόμο είμαστε…



Είναι άλλο να διαμαρτύρεσαι για την υποβάθμιση της περιοχής λόγω της κατασκευής κέντρων υποδοχής μεταναστών και άλλο να διαμαρτύρεσαι για την ύπαρξη των μεταναστών γενικότερα, λες και θα εξαφανιστούν δια μαγείας από προσώπου γης κι Ελλάδας πιο συγκεκριμένα.



Ο πλούσιος Βορράς της Ευρώπης, εκμεταλλεύεται τον φτωχό Νότο. Μας πληρώνουν για να εγκλωβίζουμε τους μετανάστες στη χώρα μας, αρκεί να μην πάνε στις δικές τους χώρες. Κι εμείς βέβαια συμφωνήσαμε και υπογράψαμε...