Ο μηχανισμός στήριξης, η τρόικα της Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είναι μια νομική κατασκευή για την οποία υπερηφανεύεται η κυβέρνηση, προς αντιμετώπιση της αδυναμίας δανεισμού της χώρας. Της αδυναμίας πληρωμής, δηλαδή, μισθών, συντάξεων και άλλων αναγκαίων δημόσιων υποχρεώσεων, ελλείψει νομίσματος που δεν είναι εθνικό αλλά ευρωπαϊκό. Το δημοκρατικό κενό της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ευρωζώνης προβάλλεται στην Ελλάδα και αφαιρεί από τη Δημοκρατία μας ό,τι πολυτιμότερο έχει.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ παραμένει δημοκρατικό. Εχουμε εκλεγμένη κυβέρνηση. Εχουμε πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Ελευθερία της έκφρασης, του Τύπου, της συγκέντρωσης, της διαδήλωσης, της απεργίας. Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Χωρισμό των εξουσιών. Ομως, η εκλεγμένη κυβέρνηση αθέτησε πανηγυρικά όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις της. Ηρθε σε αντίθεση με τις προγραμματικές δηλώσεις της και με την ιδεολογία της. Στόχος της δεν είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Είναι η επόμενη δόση. Τελεί υπό επιτροπεία. Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες περιορίζονται εκ του νόμου που υιοθέτησε το μνημόνιο και εκ του πράγματος από τη συνειδητοποίηση της οικονομικής αναγκαιότητας. Η
ελευθερία της έκφρασης, που αυτή δεν έχει όρια, προσκρούει σε διαπιστώσεις που την καθιστούν αναποτελεσματική. Η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη υποτάσσεται στον νόμο των εταίρων. Η επόμενη δόση είναι πάνω και από το Σύνταγμα.
ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ βρίσκουμε παρηγοριά στον καταλογισμό των ευθυνών σ' αυτούς που επέτρεψαν την πολιορκία. Στη διαχειριστική ανικανότητα της προηγούμενης κυβέρνησης, σε λάθη, διπλωματικά, διαπραγματευτικά ή και ουσιαστικά, της τωρινής. Το ΠΑΣΟΚ τονίζει την πρώτη, η Ν.Δ. τα δεύτερα, η αριστερά την ευθύνη των κομμάτων εξουσίας. Η διαφθορά, η διαπλοκή, η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή, η αδιαφάνεια, οι πελατειακές σχέσεις, που ενδημούν στη χώρα, αποτελούν άλλοθι για τα κόμματα εξουσίας. Η
υπόσχεση για την καταπολέμησή τους ήταν πάγια και παγίως ανεκπλήρωτη, με πολλές δικαιολογίες, που αντιμετωπίζονται, όμως, με καχυποψία.
ΑΛΛΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ των πολιτών είναι να παρακάμψει η κυβέρνηση τις επιταγές των επιτρόπων, όσο γίνεται. Την πιέζουν να προσπαθήσει περισσότερο. Ελέγχεται πολιτικά, αν δεν το καταφέρει, και μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, επικρίνεται για επιπολαιότητες και αντιφάσεις και κυρίως όταν δεν εξαντλεί τα περιθώρια που της αφήνουν οι κηδεμόνες. Οι ερμηνείες του μνημονίου, η δυνατότητα αύξησης 1% των κατώτατων μισθών, η αξίωση προσφυγής στη διαιτησία και η επίκληση των συνταξιοδοτικών κεκτημένων, ή της γνωμοδότησης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, είναι εκδηλώσεις πολιορκημένων ανθρώπων. Εντονότερες οι διαδηλώσεις και οι απεργίες. Η κυβέρνηση απαντά στα αιτήματα, ως εκλεγμένη μεν με πολιτική ευθύνη, ελεγχόμενη δε από τους πιστωτές για τη διαχείριση της οικονομίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση αντιδρά δημαγωγικά και αντιφατικά.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ τραγωδία δεν είναι ούτε το χρέος ούτε το έλλειμμα. Είναι η κατάσταση πολιορκίας στην οποία έχει περιέλθει η Δημοκρατία μας. Μόνο πολιτικές παρωπίδες, σε συνδυασμό με το αρχηγικό σύνδρομο, οδηγούν στην απόδοση ευθυνών αποκλειστικά στον κ. Καραμανλή ή στον κ. Παπανδρέου ή και στους δύο. Είναι άλλωστε μάταιη αυτή η προσπάθεια. Εσωτερική πολιτική λύση δεν διαφαίνεται. Ούτε οποιαδήποτε θα τελεσφορούσε. Η πολιορκία είναι απ' έξω.
Και η έξοδος μοιάζει ανέφικτη.
ΜΟΝΗ ΒΑΤΗ οδός φαίνεται η τήρηση του μνημονίου τώρα και η αναδιαπραγμάτευσή του το ταχύτερο δυνατόν, ακόμη και μέσα στο έτος. Διαβάστε την ανάλυση του καθηγητή Irvin στη σελίδα 15 της «Οικονομίας». «Η υστερία του δημοσιονομικού ελλείμματος που έχει πέσει σαν πανούκλα πάνω στην ευρωζώνη» και η υποτίμηση των ανθρώπων, εργαζομένων και συνταξιούχων, αντί της υποτίμησης του νομίσματος, οδηγούν σε αδιέξοδο σε περίοδο ύφεσης. Εκτός από κοινωνικά άδικες -με τις αναπόφευκτες εκρήξεις- είναι και αντιοικονομικές. Οπως έχουν έρθει τα πράγματα, το στοίχημα του κ. Παπανδρέου είναι να πείσει τους ομολόγους του γι' αυτό. Εχει διπλωματικές ικανότητες - δεν έχει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου