Η εγκατάλειψη του ΙΚΑ

Αν υπάρχει κάποιος δημόσιος φορέας με τα πλέον δυσήνια, δυσάγωγα, δυσοίωνα και δυσίατα προβλήματα, κυρίως οικονομικά, είναι το ΙΚΑ.

Και αν έπρεπε να αρχίσει από κάπου το νοικοκύρεμα στις 5 του περασμένου Οκτώβρη είναι στον μεγάλο ασφαλιστικό μας φορέα που σύντομα εξελίσσεται σε εθνικό, όπως είχα προβλέψει από το 1987 - και στο άκουσμα μιας τέτοιας πιθανότητας ξεσηκώθηκε σύμπας ο Τύπος και τα λοιπά ΜΜΕ, καθώς και απαξάπαντα τα εύρωστα, με ξένα βέβαια «κόλλυβα», «ευγενή» ασφαλιστικά ταμεία, γιατί θεωρούσαν απαξίωση και κατάντια την υπαγωγή τους στο ΙΚΑ. Τώρα μπήκαμε σε μια εποχή που το ΙΚΑ επιλέγει ποιον θα πάρει.

Oμως, εννέα ολόκληρους μήνες τώρα -μπαίνουμε στον δέκατο- και δεν κουνιέται φύλλο «προς την ΙΚΑ μεριά». Η εισφοροδιαφυγή και αποφυγή ξεπέρασε τα 8 δισ. και κινείται σε απροσδιόριστα ύψη\, η ανασφάλιστη απασχόληση, που πέρα από τα οικονομικά προοιωνίζεται και τεράστια κοινωνικά προβλήματα, αναρριχάται στο απίστευτο ποσοστό του 25% και το θεσμοθετημένο από το 1998 ελεγκτικό πλαίσιο θωράκισης του Ιδρύματος κατά της εισφοροδιαφυγής σκουριάζει αδρανοποιημένο, ανενεργό και ανεμιαίο στα αζήτητα νυσταλέων και υπνωτουσσών διοικήσεων.

Και σαν να μην έφθανε η αγωνία που μας πνίγει από τη συνεχιζόμενη ραστώνη και γενική ραθυμία, που απειλεί τη βιωσιμότητα του μεγάλου μας ασφαλιστικού φορέα και δημιουργεί αμφισβήτηση στα λαϊκά στρώματα για τη χρησιμότητα και αποτελεσματικότητα της κοινωνικής ασφάλισης, ακούσαμε σε κανάλι πριν από μια εβδομάδα από υπεύθυνα χείλη ότι η κυβέρνηση είναι ευχαριστημένη από τη διατηρούμενη επί εννέα ολόκληρους μήνες διοίκηση του ΙΚΑ και ότι δεν έχει προχωρήσει σε αλλαγές, γιατί θεωρείται πετυχημένη στον τομέα διαχείρισης του φαρμάκου, όπως «έχει διαβεβαιώσει τον αρμόδιο υπουργό πρώην διοικητής του ΙΚΑ». Με τη δήλωση ότι αυτός δεν είμαι εγώ, περιορίζομαι στις παρακάτω παρατηρήσεις:

1. Θα πρέπει σύντομα να τελειώσει η εκκρεμότητα της διοίκησης του ΙΚΑ. Αν η κυβέρνηση επιθυμεί να κρατήσει την ίδια διοίκηση που βρήκε, μπορεί να το κάνει. Αλλά να μας το πει ότι επαναδιορίζει την ίδια διοίκηση. Oμως, σε μια τέτοια περίπτωση, να μη μας ξαναπεί κανείς ότι βρήκαμε «καμένη γη» στο ΙΚΑ. Ούτε ότι ο εν λόγω φορέας δεν είχε δυνατότητες να καλύψει τις υποχρεώσεις του πέραν του Μαΐου, όπως μας είπε πριν από λίγες ημέρες ο καθ’ όλα συμπαθής υφυπουργός Εργασίας.

2. Επί διοικήσεως της Νέας Δημοκρατίας και των ημερών του κ. Αμπατζόγλου δεν έγινε καμιά προσπάθεια περιστολής των δαπανών φαρμάκου. Αντίθετα, καταργήθηκε η λίστα και κάθε περιοριστική διάταξη της ανεξέλεγκτης συνταγογραφίας.

3. Απορώ πώς μπλέχτηκε ο κ. Αμπατζόγλου με το σύστημα της επεξεργασίας των συνταγών (ΚΜΕ), που δρομολόγησε η τελευταία επί ΠΑΣΟΚ διοίκηση του ΙΚΑ και που καλά έκανε και διέκοψε η διοίκηση Βαρθολομαίου. Γιατί η φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε μετά την εφαρμογή της παραπάνω «καινοτομίας» και το έργο που άρχισε στις αρχές του 2003 και που, σύμφωνα με τη διαβεβαίωση της τότε διοίκησης η μονάδα θα ήταν σε θέση να δεχθεί όλες τις συνταγές της επικρατείας από τον Νοέμβριο του 2003 (24 εκατ. συνταγές). Ομως, το έργο δεν είχε παραδοθεί μέχρι τον Νοέμβριο του 2004. Κόστος του έργου; Πλέον των 5 εκατ. ευρώ.