«Το στρες τεστ του Ιουλίου τελείωσε, ζήτω το στρες τεστ του Σεπτεμβρίου». Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η επόμενη μέρα των ανακοινώσεων της Παρασκευής σχετικά με την κατάσταση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ευρώπη και κατ' επέκταση στην Ελλάδα. Κι όπως έγραφε την περασμένη Τετάρτη ξένος αναλυτής στους Financial Times, «αν όλο το κακό έγινε για να αποδειχθεί ότι μια ήδη πτωχευμένη γερμανική τράπεζα έχει… πρόβλημα, τότε πολύ κακό για το τίποτα». Σε δύο μήνες από τώρα, ωστόσο, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα. Ο πήχυς δεν θα έχει μπει τόσο χαμηλά, για να τον ξεπεράσουν σχεδόν όλοι, ενώ πέραν του haircut στα ομόλογα, οι όροι θα είναι πολύ πιο σκληροί και για τις υπόλοιπες παραμέτρους που θα μετρηθούν. Τουλάχιστον αυτό «υπόσχεται» η Τράπεζα της Ελλάδας, που θα έχει τότε τον πρώτο λόγο. Ισως, έτσι, μάθουμε περισσότερα.Εως τότε, πάντως, θα έχουν λυθεί και πολλές από τις βασικές απορίες που υπάρχουν σήμερα, αναφορικά με τον νέο κύκλο συγκέντρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ο οποίος ξεκίνησε πριν από 10 μέρες, με την πρόταση που κατέθεσε η Τράπεζα Πειραιώς για το 77% της Αγροτικής Τράπεζας και το 33% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Κατ' αρχήν, το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Μ. Σάλλας θα έχει καταθέσει νέα, βελτιωμένη, προσφορά για την πρόταση - πακέτο. Και οι υπόλοιποι εν δυνάμει ενδιαφερόμενοι θα έχουν πάρει τις αποφάσεις τους για το τι θέλουν να κάνουν με την περίπτωση. Πάντως, αυτή τη στιγμή, εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να ενισχύσουν περαιτέρω την κεφαλαιακή τους βάση. Αυτό είναι το βασικό ζητούμενο όλων και όχι πώς θα «απαντήσουν» στην πρόταση της Πειραιώς.
Το κακό είναι πως στις αλλεπάλληλες συσκέψεις των τελευταίων ημερών, που λαμβάνουν χώρα στα επιτελεία όλων των μεγάλων πιστωτικών ομίλων, ο συγκεκριμένος γρίφος δεν φαίνεται να λύνεται εύκολα. Γιατί απλά δεν υπάρχουν και πολλές εναλλακτικές λύσεις. Το ενδεχόμενο μιας αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, φαντάζει περίπου ως… εξωτικό, με την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά από πλευράς ρευστότητας. Το ίδιο ισχύει και με τη λύση της πώλησης περιουσιακών στοιχείων, εντός Ελλάδας. Το ενδιαφέρον είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Κατά συνέπεια, η μόνη επιλογή που απομένει είναι αυτή της ρευστοποίησης θέσεων στο εξωτερικό. Πρόκειται για μια προοπτική που δεν ενθουσιάζει κανέναν - ήδη «πάνω της» άρχισαν να εδράζονται κάποια σενάρια για την πώληση μέρους της Finansbank, που όμως διαψεύδονται κατηγορηματικά από την Εθνική - αλλά είναι η μόνη που δείχνει να έχει κάποια βάση σε αυτή τη συγκυρία.
Κάπως έτσι, φτάσαμε στο σημείο, το καλύτερο σενάριο για την αγορά να είναι η πώληση της ΑΤΕ και του Ταμιευτηρίου στην Πειραιώς. Αλλά αν το Δημόσιο αποφασίσει να προχωρήσει στην πώληση, είναι υποχρεωμένο, βάσει του νόμου, να μπει σε μια διαδικασία πλειοδοτικού διαγωνισμού. Και τότε θα βρεθούν όλοι προ των ευθυνών τους.Το Δημόσιο, για παράδειγμα θα πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει στην περίπτωση που πάρει πολύ καλύτερη προσφορά για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, χωρίς όμως να συνοδεύεται από αντίστοιχη για την Αγροτική Τράπεζα. Θα την αποδεχθεί ή θα την απορρίψει; Και κατά πόσο θα είναι νομικά καλυμμένο και στη μια αλλά και στην άλλη περίπτωση; Η κυβέρνηση, θέλει ή δεν θέλει ισχυρό κρατικό τραπεζικό βραχίονα στην αγορά; Αν θέλει, τότε γιατί πουλά ΑΤΕ και Τ.Τ., που είναι οι δύο βασικοί του πυλώνες· κι αν δεν θέλει γιατί ο πρωθυπουργός υποστηρίζει το αντίθετο στις συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου; Εθνική και Eurobank, που ελέγχουν το 12% του Τ.Τ. από κοινού, θα καταθέσουν αντιπροσφορά ή αληθεύει η πληροφορία που λέει ότι κατά βάθος εύχονται να κλείσει το deal υπέρ της Πειραιώς, για να «τελειώνουν» με την περίπτωσή της, έστω κι αν το τίμημα (Τ.Τ.) είναι υψηλό; Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα δώσει τον Σεπτέμβριο η ίδια η… ζωή.Οσο περνάει ο χρόνος και ανακύπτουν συνεχώς νέα προβλήματα από τον στρεβλό τρόπο που έγινε η κρατική χρηματοδότηση στις τράπεζες, στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξής τους, τόσο ενισχύεται η άποψη που υποστηρίζει: Καλώς δόθηκαν τα λεφτά που δόθηκαν στις τράπεζες, αλλά έπρεπε να διασφαλιστεί ότι αυτά θα πάνε στην αγορά και δεν θα εξακολουθήσουν να μετατρέπονται, για παράδειγμα, σε «προκαταβολές» των επιχορηγήσεων του κρατικού προϋπολογισμού προς τα κόμματα. Η Αγροτική έχει στενάξει κυριολεκτικά από την τακτική των «δανειοδοτήσεων έναντι», που έκανε όλα τα τελευταία χρόνια, κυρίως προς τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) τα οποία είναι υπερχρεωμένα και… πτωχευμένα. Οπως έχει γράψει η «Κ», έχουν ήδη πάρει ό,τι δικαιούνται μέχρι και το 2012, μέσω δανείων από την ΑΤΕ. Και εν προκειμένω γεννάται το ερώτημα: αυτά δεν τα γνωρίζει και η Πειραιώς, που θέλει να την εξαγοράσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου