Δανειστές, εγγυήσεις και δικαιώματα...

Γνωστό είναι ότι στις δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες τα δικαιώματα του ενός σταματούν εκεί όπου αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου. Και αυτονόητο είναι πως η ίδια αρχή οφείλει να ισχύει και για τις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Οποιο θέλει να σέβονται οι άλλοι τα δικαιώματά του, πρέπει να σέβεται κι εκείνο τα δικαιώματα των άλλων.
Ασφαλώς και δεν αποτελεί σεβασμό των δικαιωμάτων μας η προσπάθεια ή έστω η έκφραση επιθυμίας οιουδήποτε να επιβάλλει αν και πότε θα πάμε σε εκλογές. Πολύ περισσότερο δεν αποτελεί σεβασμό των δικαιωμάτων μας η προσπάθεια οιουδήποτε να επηρεάσει το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών. Κι αυτό άσχετα από το γεγονός ότι μια τέτοια προσπάθεια θα είχε κατά πάσα βεβαιότητα το αντίθετο αποτέλεσμα.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, είναι αναφαίρετο το δικαίωμα -και κανείς δεν μπορεί να το περιορίσει ή να το αμφισβητήσει- του κάθε κράτους να διασφαλίζει τις προϋποθέσεις απρόσκοπτης εκτέλεσης μιας δανειακής σύμβασης, την οποία έχει συνάψει με ένα φιλικό και σύμμαχο κράτος. Ιδιαίτερα όταν οι πολιτικές εξελίξεις στο κράτος αυτό προδιαγράφονται απρόβλεπτες.
Είναι προφανές ότι η προσπάθεια συγκερασμού των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων δανειστή και δανειζομένου σε περιπτώσεις όπως η προαναφερόμενη μοιάζει με προσπάθεια κάποιου να ισορροπήσει πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Και δυστυχώς για εμάς, όσο δύσκολο κι αν είναι το εγχείρημα, δεν έχουμε περιθώρια αποτυχίας, γιατί κάτι τέτοιο θα είχε καταστρεπτικές συνέπειες.
Αυτή τη στιγμή οι Ευρωπαίοι δεν γνωρίζουν ποιος θα είναι ο συνομιλητής τους από ελληνικής πλευράς έπειτα από δύο μήνες. Θα είναι τεράστια η έκπληξη να μην είναι οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου αλλά εύλογο είναι να μη συνάπτονται μεγάλες δανειακές συμβάσεις που στηρίζονται σε εγγυήσεις, οι οποίες είναι ενδεχόμενο να αποδειχθούν εύθραυστες. Κι αυτό οφείλουμε να το κατανοήσουμε και να μην τρέφουμε την ψευδαίσθηση ότι το νέο δάνειο είναι δυνατό να χορηγηθεί χωρίς εγγυήσεις για τους δανειστές.
Οπως κι εκείνοι θα πρέπει να κατανοήσουν ότι όχι μόνο οφείλουν να σέβονται τα αναφαίρετα δικαιώματα κάθε κυρίαρχου κράτους, αλλά και ότι ο μοναδικός τρόπος για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους είναι να βοηθήσουν ώστε να μπούμε το ταχύτερο δυνατό σε αναπτυξιακή τροχιά. Μόνο τότε θα λυθούν τα προβλήματα όλων μας.