Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι οι διαπραγματεύσεις, που θυμίζουν ανατολίτικο παζάρι, οι λεπτές ισορροπίες και οι διαρκείς συμβιβασμοί. Είναι αυτά ακριβώς που στο πρόσφατο παρελθόν οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αξιοποίησαν υποτασσόμενες στις πιέσεις και στους σκληρούς εκβιασμούς της τρόικας και των Γερμανών.
Είναι όμως αυτή η οδός που απαραίτητα οφείλει να ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση, αξιοποιώντας επιμέρους συμφέροντα και συμμαχίες, για να αλλάξει την οικονομική πολιτική. Η λογική του αγκιστρωμένου ψαριού ή του καλού παιδιού ζημιώνει τη χώρα και τους πολίτες. Εξάλλου, ακόμα και οι άκαμπτοι Γερμανοί αρχίζουν να βάζουν νερό στο κρασί τους, αποδεικνύοντας άλλη μία φορά πως όλες οι αποφάσεις και επιλογές είναι προϊόν του συσχετισμού δυνάμεων.
Αναφερόμαστε στις πληροφορίες του «Spiegel», σύμφωνα με τις οποίες η Μέρκελ συζητά τώρα το ενδεχόμενο να αλλάξει το δημοσιονομικό σύμφωνο και να συμπεριλάβει την ανάπτυξη. Οχι, η Μέρκελ δεν καταλήφθηκε ξαφνικά από αναπτυξιακό οίστρο. Η καγκελάριος της Γερμανίας είδε την επιμονή του Σοσιαλιστή υποψηφίου για την προεδρία της Γαλλίας, του Φρανσουά Ολάντ, στην αναθεώρηση του δημοσιονομικού συμφώνου και στην ενσωμάτωση της αναπτυξιακής παραμέτρου και εμφανίζεται πλέον πρόθυμη να διαπραγματευθεί και να συζητήσει.
Που σημαίνει πως αν εκλεγεί ο Ολάντ, η Ελλάδα έχει την ευκαιρία και περισσότερες δυνατότητες να αξιοποιήσει τις νέες ισορροπίες και να αλλάξει τη φαρμακερή συνταγή της τρόικας για την οικονομία. Αν δεν το κάνει, θα έχει διαπράξει το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά και, ως γνωστόν, το δις εξαμαρτείν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου