Τηλεοπτική ανία

Επιεικώς απογοητευτικές είναι οι πρώτες εντυπώσεις από τον τρόπο με τον οποίον δείχνουν ότι σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν τα κανάλια τις πολιτικές εκπομπές της προεκλογικής περιόδου. Διαπιστώνεται ότι δεν έχουν καταλάβει πως οι συνηθισμένες κοκορομαχίες και οι ανιαρές επαναλήψεις χιλιοειπωμένων επιχειρημάτων εκνευρίζουν ή και εξοργίζουν τον τηλεθεατή.
Η πρακτική που ακολουθούν όλες οι σχετικές εκπομπές είναι γνωστή. Ο λόγος δίνεται στον έναν καλεσμένο μετά τον άλλον και αποκλειστικά απ' αυτούς εξαρτάται αν και πόσο ενδιαφέρουσα θα αποδειχθεί η εκπομπή. Καθοριστικά στοιχεία της επιτυχίας ή της αποτυχίας είναι η συχνότητα των διακοπών και η ηχητική ένταση του «διαλόγου». Ποτέ τα επιχειρήματα. Αυτά παραμένουν εξοργιστικά αναλλοίωτα.
Μόνο που πέρα από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη συνταγή έχει κουράσει, υπάρχει και η πολιτικοοικονομική ιδιαιτερότητα που από μόνη της θέτει άλλες προτεραιότητες. Και για να ικανοποιηθούν οι προτεραιότητες αυτές, θα πρέπει οι τηλεπαρουσιαστές να θυμηθούν ότι οφείλουν να λειτουργούν δημοσιογραφικά. Που σημαίνει ότι αυτοί θα πρέπει να προκαλούν τις απαντήσεις των καλεσμένων και όχι να τους αφήνουν να λένε ό,τι θέλουν.
Για παράδειγμα, ο πασοκτζής θα πρέπει να ερωτάται γιατί δεν σκέφτηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου το πλέγμα προστασίας των οικονομικά ασθενέστερων που προτείνει σήμερα ο Βενιζέλος, ο νεοδημοκράτης πώς γίνεται να προτείνονται παροχές δισεκατομμυρίων όταν τα ταμεία είναι άδεια, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ τι σοβαρότερο έχει να προτείνει αφού ΔΗΜΑΡ και ΚΚΕ απορρίπτουν κάθε σκέψη συνεργασίας μαζί του, ο εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ τι σόι καταλύτης εξελίξεων φιλοδοξεί να υπάρξει αφού αρνείται να συνεργαστεί με οιονδήποτε, και του ΚΚΕ για ποιον λόγο δεν θα πρέπει οι κάτοικοι των νησιών να το «μαυρίσουν» εξαιτίας των προβλημάτων που τους προκαλεί με τις συχνές κινητοποιήσεις των ναυτεργατών.