Η λιτότητα τρώει την Ανάπτυξη!

Τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος όσο και κορυφαίοι υπουργοί του κόπτονται, κατά καιρούς, για την ανάπτυξη. Και μάλιστα για την παραγωγική και εξωστρεφή ανάπτυξη, – όπως ακριβώς για την ανάπτυξη κόπτονται και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Κόπτονται και αυτά για την παραγωγική και εξωστρεφή ανάπτυξη. Τα γεγονότα, όμως, δείχνουν άλλα. Ολοι για τη λιτότητα και για τους επαχθείς όρους του Μνημονίου κόπτονται και όχι για την ανάπτυξη. Και, μάλιστα, για την παραγωγική και εξωστρεφή. Διότι όλοι πράττουν ό,τι μπορούν προκειμένου να τη διαλύσουν και αυτήν και να την κλείσουν. Η κυβέρνηση, δηλαδή, βρίσκει χρήματα προκειμένου να πληρώσει τα έντοκα γραμμάτια που λήγουν, να πληρώνει δανειστές και τοκογλύφους, να πληρώνει τις αμαρτίες των κομμάτων που κυβέρνησαν επί 30 και πλέον χρόνια τη χώρα. Αλλά δεν βρίσκει χρήματα να διασώσει και να στηρίξει τις εξαγωγικές επιχειρήσεις του τόπου. Οπως, άλλωστε, έχει υποχρέωση. Διότι, βεβαίως, η επιστροφή του φόρου προστιθέμενης αξίας στους Εξαγωγείς αποτελεί νομοθετημένη υποχρέωση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων – άρα, και της κυβέρνησης Παπαδήμου – και όλων των κομμάτων τα οποία στηρίζουν τις κυβερνήσεις. Και όμως δεν τα επιστρέφουν. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, δηλαδή, δανείστηκαν με το ζόρι από τους Εξαγωγείς σημαντικά ποσά (για την επέκταση της εξαγωγικής τους δραστηριότητας) και δεν τα επιστρέφουν, με αποτέλεσμα να κλονίζονται και αυτές. Και οι δικαιολογίες είναι οι συνήθεις: Δεν μας το επιτρέπει η δημοσιονομική στενότητα! Με αυτήν όμως τη λογική και πρακτική δεν πρόκειται να μείνει τίποτε όρθιο στη χώρα. Θα πάει κατά διαβόλου και ό,τι άλλο εξακολουθεί να κινείται, να επιβιώνει, να παράγει, να φέρνει πλούτο στον τόπο, να δίνει εργασία, να εκπροσωπεί την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές. Την ίδια τύχη θα έχουν και ο Τουρισμός και η Ναυτιλία καιη Γεωργία και τα ορυχεία και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων – οψέποτε αρχίσει η εκμετάλλευσή τους και κάθε άλλη δραστηριότητα που παράγει αγαθά και πλούτο για τη χώρα και την κοινωνία. Διότι, με δημόσιο χρέος 400 δισ. ευρώ και μέχρι να αποπληρωθεί, πάντα θα υπάρχει δημοσιονομική στενότητα και πάντα θα αξιώνουν οι δανειστές λιτότητα και πάντα τα δημόσια ταμεία θα είναι άδεια. Είναι θέμα ιεραρχήσεων και προτεραιοτήτων. Και οι ιεραρχήσεις, αν αφεθεί να γίνονται στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο ή στην Ουάσιγκτον και αν οι προτεραιότητες αρχίζουν και τελειώνουν στους δανειστές, – σίγουρα δεν χρειάζεται κυβέρνηση στην Αθήνα. Αρκούν οι Επιτηρητές και οι Επίτροποι. Και οι Ελληνες υπουργοί περισσεύουν. Και το χειρότερο, που υπογραμμίζει ότι η μιζέρια τους τούς οδηγεί όχι μόνο να μην έχουν οράματα αλλά και να μην έχουν επίγνωση των πραγμάτων, είναι η ποσόστωση που κατέληξαν για να επιστρέψουν – αν επιστρέψουν – τον ΦΠΑ στους Εξαγωγείς: – Ποσά μέχρι 30.000 ευρώ θα επιστρέφονται χωρίς έλεγχο – Ποσά από 30.000 μέχρι 100.000 ευρώ θα επιστρέφονται ύστερα από δειγματοληπτικό έλεγχο. Και, – Ποσά από 100.000 ευρώ και πάνω θα ελέγχονται υποχρεωτικά – δηλαδή, τρέχα γύρευε! Για ποια ανάπτυξη κάνουν, τάχα, λόγο;